Kartka Dobry Zasiew

A gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: Módlcie się, aby nie popaść w pokuszenie.

I wrócił do uczniów, i zastał ich śpiących, i mówił do Piotra: Tak to nie mogliście jednej godziny czuwać ze mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie popadli w pokuszenie.

I znowu oddalił się od nich. Wyobrażenie tego, że już niebawem jako obarczony obcą winą będzie jak ten, który wpadł w ręce Boga żywego, przytłaczała jego świętą duszę do granic, niemalże śmiertelnie. Wydaje się, że tego wieczoru ten Sługa Boży po trzykroć czuwał w modlitwie przez całą godzinę. Cóż za wzór do naśladowania! W przeciwieństwie do tego, jego uczniowie za każdym razem spali, gdy do nich przychodził. A przecież zaledwie kilka godzin wcześniej zapowiedział im wyraźnie, że szatan domagał się tego, aby przesiać ich jak pszenicę – i że oni wszyscy wkrótce Go opuszczą (por. Łuk. 22,31; Jana 16,32). Jakże bardzo samo to oznajmienie winno popchnąć ich do żarliwej modlitwy! Jednakże ich pewność siebie (por. Mat. 26,35!) i braki w modlitwie doprowadziły do tego, że wszyscy zawiedli! Gdy krótko potem nastała zapowiadana godzina próby „wszyscy opuścili go i pouciekali” (Mar. 14,50).

William Kelly pisze na ten temat bardzo ujmująco: „Nie ma rzeczy, która oddzielona od Chrystusa, bardziej prowadziłaby do zaprzepaszczenia zależności od Boga, jak ludzkie wielkie poznanie Słowa Bożego. W tym tkwi niebezpieczeństwo dla nas. Im większa nasza znajomość Słowa – jeżeli tylko zostanie odłączona od świadomości naszej całkowitej niemocy, a przez to od głębokiej potrzeby, by czuwać i modlić się – tym silniejsze jest to niebezpieczeństwo. To poważna przestroga dla naszych dusz. Nie ma wątpliwości, że jest wiele poznania Słowa i tak zwanego zrozumienia prawdy, ale czy przy tym nasze serca zachowują stałe poczucie naszej zależności i słabości i wyrażają te rzeczy szczerze? – Czuwajcie i módlcie się, abyście nie popadli w pokuszenie.

(dalszy ciąg w następną sobotę)

Posłuchaj tekstu kartki